***ذرّت مکزیکی***

گفتگو با خدا.
خواب دیدم در خواب با خدا گفتگویی داشتم.
خدا گفت: پس می خواهی با من گفتگو کنی؟
گفتم: اگر وقت داشته باشید.
خدا لبخند زد.
: وقت من ابدی است.
: چه سؤالاتی در ذهن داری که می خواهی بپرسی؟
: چه چیز بیش از همه شما را در مورد انسان متّعجب می کند؟
خدا پاسخ داد...
: این که آنها از بودن در دوران کودکی ملول می شوند.
عجله دارند که زودتر بزرگ شوند و بعد حسرت دوران کودکی را می خورند.
این که سلامتیشان را صرف به دست آوردن پول می کنند.
و بعد پولشان را خرج بازگرداندن سلامتی می کنند.
این که با نگرانی نسبت به آینده فکر می کنند.
زمان حال فراموششان می شود.
آنچنان که دیگر نه در آینده زندگی می کنند و نه در حال.
این که چنان زندگی می کنند که گویی هرگز نخواهند مرد.
و آنچنان میمیرند که گویی هرگز زنده نبوده اند.
خداوند دست های مرا در دست گرفت و مّدتی هر دو ساکت ماندیم.
بعد پرسیدم...
: به عنوان خالق انسان ها، می خواهید آنها چه درسهایی از زندگی را یاد بگیرند؟
خدا با لبخندی پاسخ داد.
: یاد بگیرند که نمی توان دیگران را مجبور به دوست داشتن خود کرد.
امّا می توان محبوب دیگران شد.
یاد بگیرند که خوب نیست خود را با دیگران مقایسه کنند.
یاد بگیرند که ثروتمند کسی نیست که دارایی بیشتری دارد.
بلکه کسی است که نیاز کمتری دارد.
یاد بگیرند که ظرف چند ثانیه می توانیم زخمی عمیق در دل کسانی که دوستشان داریم ایجاد کنیم.
و سالها وقت لازم خواهد بود تا آن زخم التیام یابد.
با بخشیدن، بخشندگی یاد بگیرند.
یاد بگیرند کسانی هستند که آنها را عمیقا دوست دارند.
امّا بلد نیستند احساسشان را ابراز کنند یا نشان دهند.
یاد بگیرند که می شود دو نفر به یک موضوع واحد نگاه کنند و آن را متفاوت ببینند.
یاد بگیرند که همیشه کافی نیست دیگران آنها را ببخشند.
بلکه خودشان هم باید خود را ببخشند.
و یاد بگیرند که من اینجا هستم.
همیشه.

اثری از ریتا استریکلند